Van 7 tot en met 15 november vinden de Wereld Kampioenschappen Para Atletiek plaats in Dubai. Wie gaan we in actie zien tijdens de WK? We stellen de atleten graag aan je voor, vandaag de loopsters. Marlène van Gansewinkel (100 en 200 meter, verspringen) Marlène van Gansewinkel pakte vorig jaar op de EK in Berlijn al drie medailles: 2x goud en 1x zilver. Ook in Dubai wilt ze minimaal twee keer op de hoogste trede staan. Daar heeft Marlène begin november drie kansen voor. Ze komt uit op de 100 meter, 200 meter en het verspringen. Persoonlijke records: 12.66 (24 mei 2019), 26.12 (22 augustus 2018) en 5.61 meter (26 augustus 2018) Beste prestatie dit seizoen: 12.66 (24 mei), 26.74 (10 juni) en 5.51 meter (21 juni) Aantal WK-deelnames: 3 Grootste succes op WK: 2x zilver op het verspringen Kimberly Alkemade (100 en 200 meter) Kimberly Alkemade doet pas één jaar fulltime aan atletiek en maakt nog elke dag stappen. Ze verbeterde dit seizoen zowel op de 100 als 200 meter haar persoonlijk record en is van plan dat in Dubai nog twee keer te herhalen. Kan Kimberly op haar eerste WK gaan voor het podium? Persoonlijke records: 13.18 (25 juni 2019) en 27.29 (10 juni 2019) Beste prestatie dit seizoen: 13.18 (25 juni) en 27.29 (10 juni) Aantal WK-deelnames: 0 Nienke Timmer (100 meter) Een aantal jaar geleden was Nienke Timmer nog rolstoelbasketbalster, maar na deelname aan de Paralympische Talentdag was ze om. De atletiekcarrière van Nienke begon als wheeler, maar inmiddels doet ze de sprintafstanden zonder rolstoel. Vorig jaar won ze op de EK twee maal zilver, komt er in Dubai een internationale medaille bij? Persoonlijk record: 15.49 (24 mei 2019) Beste prestatie dit seizoen: 15.49 (24 mei) Aantal WK-deelnames: 1 Grootste succes op een WK: zevende plaats op de 100 meter Annette Roozen (100 meter en verspringen) Annette Roozen is terug van haar atletiekpensioen, nadat ze moeder werd van twee kinderen in 2013 zei ze de atletieksport vaarwel, maar niet voorgoed. Annette neemt in Dubai voor de tweede keer deel aan de WK. Ze start in Dubai op zowel de 100 meter als het verspringen Persoonlijke records: 16.48 (1 juni 2008) en 3.93 meter (10 juni 2019) Beste prestatie dit seizoen: 16.66 sec. (10 juni) en 3.93 meter (10 juni) Aantal WK-deelnames: 1 Grootste succes op een WK: Twee gouden medailles in 2006 Fleur Jong (100 meter en verspringen) Fleur Jong neemt in november deel aan haar derde WK. De Noord-Hollandse heeft nog een mooi sportleven voor zich en wilt volgend jaar schitteren op de Paralympische Spelen, maar eerst gaat ze voor haar tweede podiumplek op een WK. Fleur komt in Dubai uit op de 100 meter en het verspringen. Persoonlijke records: 13.16 (29 augustus 2019) en 5.72 (14 september 2019) Beste prestatie dit seizoen: 13.16 (29 augustus) en 5.72 (14 september) Aantal WK-deelnames: 2 Grootste succes op een WK: Brons op de 200 meter in 2015

Van 7 tot en met 15 november vinden de Wereld Kampioenschappen Para Atletiek plaats in Dubai. Wie gaan we in actie zien tijdens de WK? We stellen de atleten graag aan je voor, met vandaag de mannelijke lopers. Ronald Hertog (200 meter) Ronald Hertog werd in 2015 Nederlands Kampioen verspringen, hij versloeg tijdens deze wedstrijd tweevoudig zilveren medaille winnaar op de WK: Ignisious Gaisah. Naast dit hoogtepunt in zijn carrière won hij al drie maal zilver tijdens de WK-para op het verspringen. Op de WK in Dubai staat hij echter aan de start op de 200 meter. Pakt hij zijn eerste gouden plak op een WK? Persoonlijk record: 22.86 (2 juni 2017) Beste prestatie dit seizoen: 22.99 (25 mei) Aantal WK-deelnames: 5 Grootste succes op WK: Zilver op verspringen in 2013, 2015 en 2017 Olivier Hendriks (400 meter) Olivier Hendriks geldt met zijn 16 jaar als één van de grootste talenten van de mondiale para-atletiek. Op de EK van 2018 pakte hij al het zilver op de 400 meter, terwijl hij toen pas één jaar vol gefocust was op atletiek. Wat kan Olivier op de WK in Dubai? Persoonlijk record: 52.12 (30 augustus 2019) Beste prestatie dit seizoen: 52.12 (30 augustus) Aantal WK-deelnames: 0

Elaine den Exter (22) slechthorend en doof aan een kant, won in maart dit jaar al goud tijdens het WK indoor 60 meter met een tijd van 7.67. Eind juli werd ze ook Europees kampioen op de 100 meter voor doven en slechthorenden met een tijd van 12.29. Inmiddels heeft Elaine deze tijd zelfs aangescherpt tot 12.01. Wanneer je weet dat een gemiddelde dove of slechthorende door beperkt evenwicht al na dertig meter begint te zwalken, zijn deze prestaties helemaal uitzonderlijk knap. Elaine en haar trainster vertellen over haar weg naar succes. ‘Eerste grote seniorentitel, en dan loop ik een wereldrecord’ Europees kampioen 100 meter Elaine liet afgelopen zomer het NK voor horende schieten, ze wilde zich volledig richten op het EK voor doven en slechthorende. En met succes, ze werd er Europees kampioen op de 100 meter en won het brons op de 200 meter. Elaine: ‘In aanloop naar het EK had ik een fantastisch seizoen, ik verbeterde mijn PR op de 100 m met bijna twee 10e. Vorig jaar had ik het ER voor doven op de 100 m al op mijn naam gezet. Hierdoor was ik favoriete op de 100 m. Ook op de 200 m heb ik enorme progressie gemaakt.’ Elaine won de 100m met 0.01 seconden ten opzichte van het zilver. ‘Ik heb dit seizoen zeker betere races gelopen. Het was die dag meer dan 40 graden, daar had iedereen last van. Ik merkte dat mijn lichaam suf en zwaar aanvoelde. Dus ik was heel blij met de titel, maar vooral erg opgelucht. Het was spannend of ik het als topfavoriete kon waarmaken.’ Maar het goud tijdens het WK winnen, dat was toch haar meest bijzondere prestatie dit jaar. ‘Tijdens het WK was ik één van de favoriete, maar niet dé topfavoriete. Daarnaast was het ook nog mijn eerste grote seniorentitel, en dan loop ik een wereldrecord. Dat gaf de medaille op het WK nog meer glans.’ ‘Druk van concurrentie helpt me focussen’ Terug naar de race, EK 2019 ‘Voor de race probeer ik mezelf altijd flink op te peppen, dit heb ik echt nodig voor mijn start. Als ik deze race terugkijk, zie ik dat de eerste 60m goed waren en daarna liep ik verkrampt. Toen kwam de concurrentie ook steeds dichterbij.’ Elaine was zonder trainer en zonder haar ouders bij het EK. ‘Omdat mijn lichaam door de warmte die dag erg suf aanvoelde, mistte ik de aanwezigheid van Monique (haar trainer, red.). Ik was hoofdzakelijk op mezelf aangewezen. Ook mijn ouders konden er helaas niet bij zijn bij de 100m. In de dovensport heb ik ondertussen wel een naam opgebouwd, dat hielp. Het EK was ook het eerste toernooi na het WK (waar Elaine goud pakte, red.), ik merkte dat de concurrentie op zijn hoede was. Persoonlijk vind ik die druk fijn, dit helpt mij meestal om nog meer te focussen. Na afloop kon ik de overwinning, een mooi moment, gelukkig met mijn vriend delen (hij kwam tijdens het EK uit voor Zwitserland, red.) Het moment was kort, ik moest direct door naar de dopingcontrole. En daarna weer focussen op de 200m die een paar dagen later was.’ ‘Ik voel me ontzettend thuis in de groep’ Trainen bij reguliere groep, communiceren gaat prima Elaine traint sinds twee jaar bij Monique Berrevoets. Monique: ‘Elaine trainde al bij Rotterdam Atletiek, ik zat nog bij PAC. Elaine liep destijds een beetje vast bij haar trainer, ze wilde meer en wist ook dat er meer in zat. Ze zocht bewust een gewone sprintgroep, ze was niet op zoek naar een slechthorende groep. Ze had gehoord over mij en mijn sprintgroep, dus kwam ze zo’n twee jaar geleden hier kennismaken. Dat klikte dus zijn we na de zomer van 2017 gaan samenwerken.’ Elaine: ‘Monique is heel rustig, dit heb ik nodig zeker tijdens wedstrijden. Ik ben vaak compleet het tegenovergestelde.’ Monique: ‘Ik beheers zelf geen gebarentaal maar Elaine kan heel goed liplezen en ze heeft tijdens trainingen een gehoorapparaat in. En door logopedie heeft Elaine ondanks haar beperkte gehoor, goed leren praten. Communiceren tijdens de training gaat dus prima. Ik let er wel op dat ik aanwijzingen niet te vaak in de groep roep, wanneer ik dat toch doe dan geef ik deze Elaine nog even apart door. Fijn is dat ze een atleet is die direct iets met opmerkingen doet, ze gaat er meteen mee aan de slag. Elaine: ‘Wanneer ik iets niet versta, neemt ze altijd de tijd om het te herhalen. Ik voel me ontzettend thuis in de groep. Er is ook nooit een probleem van gemaakt dat dingen herhaald worden, wel worden hier natuurlijk de nodige grapjes over gemaakt, maar dat is alleen maar goed,’ lacht Elaine. ‘Snelheid en stabiliteit: totaalplaatje moet kloppen’ Geen half werk Monique: ‘Elaine is ongelofelijk fanatiek. Ze heeft haar hele leven ingericht voor haar sport, naast haar opleiding tot fysiotherapeut. Voor die twee dingen leeft ze.’ Elaine beaamt dat: ‘Ik hou niet van half werk, ik wil resultaat boeken met de dingen die ik doe. Wanneer het harde werk zich uitbetaald is dat natuurlijk helemaal fantastisch. Daar wil ik veel dingen voor laten. Een aantal van mijn vrienden zitten in de trainingsgroep en mijn vrienden daarbuiten hebben respect voor wat ik doe en vinden het juist heel gaaf.’ Monique: ‘Naast trainen en opleiding werkt ze ook nog wat om alles te kunnen bekostigen. Ik waarschuw haar af en toe dat ze ook moet rusten, anders brandt ze op. Ze traint vijf a zes keer per week, maar ze kan ook niet willekeurig trainingen overslaan. Het totaalplaatje moet kloppen: voor haar zijn zowel de snelheids- als stabiliteitstrainingen noodzakelijk. Maar ze wil ook niet overslaan, ze is heel gedisciplineerd.’ ‘Evenwicht corrigeren kost me tijd’ Evenwicht trainen Monique: ‘De meeste mensen denken dat het gebrek aan gehoor het grootste probleem is tijdens het sporten, maar dat is niet zo. Bij je gehoor zit ook je evenwichtsorgaan, en dat werkt bij doven en slechthorende niet goed. Bij een afstand langer dan 30 meter begint een gemiddelde dove te zwalken. Dat is ook meteen het grootste probleem bij Elaine. Dus daar zijn we aan gaan werken, en werken we nog steeds aan. Toen ze net bij me kwam, zag haar lopen er niet goed uit. We hebben het stabiele lopen langzaam opgebouwd van 60 meter naar 100 meter en volgend jaar mogelijk nog langere afstanden. Alle sprinters trainen veel rompspieren, maar voor haar zijn deze cruciaal. Daarbij moet ze tijdens het lopen focussen dat ze haar romp en armbeweging benut om recht te blijven lopen. Elaine: ‘Ik zwalk nog wel maar veel minder. Wel moet ik nog steeds veel corrigeren tijdens het lopen. Lastig want je moet juist niet nadenken tijdens het sprinten: armbewegingen en romp moeten automatisch gaan. Zodra ik hier te veel aan denk tijdens een sprint, gaat dit ten koste van mijn tijd.’ ‘Bij alleen een startschot ben ik in het nadeel ’ Starten met lampjes Natuurlijk is een beperkt gehoor een nadeel voor de start bij een reguliere wedstrijd, zeker wanneer er veel omgevingsgeluid is of een zacht startschot. Bij wedstrijden voor doven en slechthorende geldt dat niet, dan starten ze aan de hand van lampjes die veranderen van kleur. Elaine: ‘Er is hierbij geen vaste volgorde van lichtkleuren, dit verschilt per startsysteem. Deze wordt altijd bij de officiële training gedemonstreerd. Het startlicht wordt overigens manueel gedaan en staat in contact met het startschot, deze moet ook aanwezig zijn van de IAAF. Ik heb met het startlicht altijd een betere reactie dan met een startschot alleen. Licht is natuurlijk sneller dan geluid maar bij mij helemaal, door mijn gehoorverlies komt geluid nog langzamer aan. Daarnaast moet ik me ook veel meer focussen op het geluid, dan een horende atleet. Hierdoor ben ik tijdens horende wedstrijden altijd in het nadeel.’ Nieuwe doelen Monique: ‘Het zou mooi zijn als ze in 2020 onder de 12 seconden grens gaat sprinten op de 100 meter. Elaine sluit zich daar volledig bij aan. ‘Daarnaast wil ik voor de wereldtitel gaan op de 100m.’ Tekst: Esther Vliege

Maak kennis met het CTS GROUP talententeam: 1500 meter loper Robin van Riel (AV Atilla, 19 jaar), werpster Alida van Daalen (PAC, 17 jaar), sprinter Raphaël Bouju (AV Feniks, 17 jaar) en werpster Jorinde van Klinken (Groningen Atletiek, 19 jaar). Robin van Riel (19), is een 1500 meter- en crossloper. Zijn zilveren medaille op de 1500 meter tijdens het EK U20, is het hoogtepunt uit zijn sportcarrière tot nu toe. ‘Hier heb ik me een jaar lang op gefocust. Wanneer het dan zo goed uitpakt, is dat extra mooi.’ Een volgend doel heeft Robin ook al: het EK cross U20. ‘Eerst moet ik me kwalificeren, en dan wil ik er goed presteren. Ik ken het parcours daar (Lissabon, red.), dat is meer op m’n lijf geschreven dat het EK afgelopen jaar in Nederland.’ Robin is nieuw in het talententeam. ‘Ik vind het leuk en een eer dat ik geselecteerd ben. De Atletiekunie ziet mij blijkbaar als potentieel die de top kan bereiken, dat is natuurlijk mooi.’ Kogelstoten en discuswerpen zijn de onderdelen van Alida van Daalen (17). Ze baalde dat er dit jaar geen wedstrijd voor haar leeftijdscategorie zou zijn. Alida mocht als zeventienjarige meestrijden met het EKU20. En hoe. Met 55,92 meter discuswerpen, won ze het goud. ‘Vooraf dacht ik: shit niet in mijn eigen leeftijdscategorie, ik ben nooit de oudste. Maar dacht ook meteen: ik ga zó mijn best doen dat ik, ondanks ik de jongste ben, toch de beste ben. Die medaille is zeker mijn hoogtepunt tot nu toe. Ik was zo blij en emotioneel.’ De ambitieuze jonge atlete heeft al weer nieuwe doelen. ‘Ik hou er van grote doelen te stellen, of ik ze nu haal of niet. Ik wil er gewoon lekker voor gaan. Komend jaar zijn dat het WKU20 in Kenya en het EK senioren, daar wil ik heen én goed presteren. Daarnaast heb ik de Olympische Spelen in Tokyo als doel gesteld. Ik weet niet of dat haalbaar is, de limiet is echt zo ver. Maar ik wil in 2020 wel kijken hoe dichtbij ik kan komen. Want over vier jaar ga ik naar de Spelen voor de medailles. Dan is het koppie erbij en gaan.’ Raphaël Bouju (17) sprintte naar goud tijdens het EKU18 vorig jaar, zijn eerste officiële internationale wedstrijd. ‘Dit is mijn beste en grootste prestatie tot nu toe. Ik was al zo blij dat ik mee mocht strijden, en dan pak ik het goud. Wonderlijk.’ Ook op de 60 meter maakt hij naam. Tijdens de NK indoor senioren dit jaar loopt hij in zijn leeftijdscategorie, de snelste tijd van de wereld. Raphael woont sinds zijn vierde in Engeland maar heeft Nederlandse ouders. Daarom kan hij niet voor Engeland, maar wel voor Nederland uitkomen. Jorinde van Klinken (19), haar favoriete onderdelen zijn kogelstoten en discuswerpen. Eén hoogtepunt uit haar sporterscarrière tot nu toe, kan ze niet kiezen. ‘Die 61 meter discuswerpen dit jaar tijdens het NK junioren waarmee ik me plaatste voor Doha. En ook de 59 discuswerpen vorig jaar waarmee ik me als 18-jarige plaatste voor een senioren toernooi. Dat waren hele emotionele momenten. Maar ook dat ik bij de B’s de derde allertijden van de wereld outdoor ben. Indoor werd ik tweede op een cm achter de nummer één. Het idee dat er bijna niemand op jouw leeftijd ooit verder heeft gestoten, is bijzonder.’ En ook voor het WK in Doha, afgelopen september, wist de jonge atleet zich al te plaatsen. Jorinde maakte vorige jaar ook al deel uit van het talententeam, toen nog onder een andere naam. ‘Aan het einde van het seizoen hoorde ik dat het talententeam zou stoppen, erg jammer. Ik was dan ook verrast toen ik een mail kreeg waarin stond dat het team toch een doorstart maakt én dat ik weer geselecteerd was. Ik vond de rondleiding bij het hoofdkantoor van CTS (de sponsor, red.) super tof. De mensen zijn allemaal heel enthousiast en open naar ons.’ Tekst: Esther Vliege Fotografie: Andy Astfalck

Na de Dam tot Damloop en de Bredase Singelloop staan er de komende weken nog een aantal grote Nederlandse wegwedstrijden op de kalender waaraan niet alleen heel veel lopers en loopsters deelnemen, maar waar de Nederlandse top zich met de Internationale wereldtop kan meten. We kijken alvast een beetje vooruit: Zondag 13 oktober: Marathon Eindhoven Voor Eindhoven is dit de 36e editie van de klassieke marathonafstand. Het verwachte aantal deelnemers ligt in de lichtstad op 25.000. Voor Nederland zullen Khalid Choukoud en Kim Dillen proberen zich met een snelle tijd te plaatsen voor de Olympische Spelen in Tokyo 2020. Kim Dillen werd op 12 juli 2018 moeder van dochter Laurenne en wil zich in haar eigen stad kwalificeren met een tijd onder de 2.28.30. Voor Choukoud is de limiet 2.11.30. De Hagenees bewees op 1 september bij de Tilburg Ten Miles in goeden doen te zijn. In Tilburg eindigde hij niet alleen als derde, maar liep hij met 46.18 min een nieuw Nederlands record op de 16,1 kilometer. Nationale toploper Björn Koreman zal in Eindhoven zijn marathondebuut maken, zijn streeftijd ligt onder de 2 uur en 20 minuten. Klik

Abdi Nageeye is de torenhoge favoriet voor de Nederlandse marathontitel 2019 tijdens de TCS Amsterdam Marathon op zondag 20 oktober, zo maakte organisator Le Champion eerder al bekend. Op het snelle parcours van Amsterdam gaan Frank Frutselaar, Ronald Schröer en Mike Teekens strijden om de overige medailles. Voor het goud bij de vrouwen wordt een interessant duel verwacht tussen de ervaren loopster Miranda Boonstra en debutant Bo Ummels. Abdi Nageeye staat voor de derde keer aan de start van de TCS Amsterdam Marathon. In 2015 liep hij een tijd van 2.10.24 en in 2017 pakte Nageeye de Nederlandse titel in een nationaal record van 2.08.16. In april van dit jaar liep hij naar een nieuw Nederlands record in een fenomenale tijd van 2.06.17. Met deze prestatie werd zijn nominatie voor de Olympische marathon in Tokio in 2020 ook direct ruimschoots veiliggesteld. Op zondag 20 oktober wil hij deze tijd verder aanscherpen. Frank Futselaar wil naast een medaille ook graag een ticket naar Tokio. Futselaar maakte in het voorjaar in Düsseldorf een succesvol debuut op de marathon met 2.16.58. Voor de Olympische limiet van 2.11.30 zal hij een dik persoonlijk record moeten lopen. De 28-jarige atleet uit Arnhem maakte de afgelopen jaren veel progressie en behaalde al twee keer goud op een Nederlands kampioenschap: lange cross (2019) en 10.000 meter (2017). Ronald Schröer heeft één zilveren NK medaille op de marathon in zijn prijzenkast liggen. Die veroverde hij in 2010. De 35-jarige Schröer viel vorig jaar met een vierde plaats net naast het podium in Amsterdam, maar Schröer verkeert nu misschien wel in de vorm van zijn leven. Zo verbrak hij dit voorjaar in Düsseldorf zijn persoonlijk record naar 2.16.00. Mike Teekens heeft de afgelopen maanden zijn vizier op de klassieke afstand gericht en wil graag ook naar huis met eremetaal. De 30-jarige loper uit Rijswijk is een veelzijdig atleet die tot de subtop hoort op zowel de baan als de weg. Zijn PR van 2.18.55 liep hij in 2016 tijdens de marathon van Berlijn. Miranda Boonstra verdedigt haar nationale titel in Amsterdam. Vorig jaar veroverde de 47-jarige Boonstra in Amsterdam haar derde gouden NK medaille op de klassieke afstand. Alleen Eefje van Wissen en Nadezhda Wijenberg wonnen meer nationale titels op de marathon (vijf keer). Haar beste tijd is 2.27.32 en stamt uit 2012. Voor een vierde titel moet ze wel afrekenen met aanstormend talent Bo Ummels. Foto: Miranda Boonstra Nederlands Kampioen marathon 2018 Bo Ummels komt samen met haar tweelingzus Britt steeds een stapje dichter bij de absolute top. Alle persoonlijke records van Bo gingen onlangs aan diggelen. De 26-jarige atlete kwam in Tilburg op de 10 km tot 34.09. Tijdens de Dam tot Damloop 10 EM werd ze vijfde in een internationaal deelnemersveld in 56.29. Daarnaast liep ze op 7 oktober tijdens de Singelloop in Breda de halve marathon in 1.12.38. Veelbelovende tijden voor een goed debuut op de marathon. De Olympische limiet op de marathon voor vrouwen is vastgesteld op 2.28.30. Het complete deelnemersveld voor het NK Marathon wordt binnenkort gepubliceerd op

Rick Liesting werd gisteren Nederlands Kampioen 50km snelwandelen in het regenachtige Tilburg. Midden in het internationale deelnemersveld werd ook het Belgische en Deense snelwandel kampioenschap gehouden. De grootste prestatie van de dag werd geleverd door Stefano Chiesa (ITA). Hij legde de 50km af in een tijd van 3.48.25 uur en veroverde daarmee een ticket voor de Olympische Spelen in 2020. Rick Liesting na 2017 weer Nederlands kampioen Al sinds jaar en dag organiseert de Rotterdamse Snelwandel Vereniging (RWV) het NK snelwandelen, maar zulke weersomstandigheden hebben ze niet eerder meegemaakt. Helaas had het weer wel invloed op de deelnemers wat zorgde voor veel afvallers. Dit deerde Rick Liesting niet en hij pakte na 2017 weer de Nederlandse titel op de 50km in een tijd van 4.36.53 uur. Tweede werd Paul Jansen en kort daarachter pakte Remco de Bruin het brons. Van Andel Nederlands Kampioen 10km Bij de vrouwen won Anne van Andel met overmacht de 10km in een tijd van 54.58min. De atlete van DAK bleef de nummer twee Jenny Acuna met bijna 13 minuten voor. Loes van Bremen maakte het podium compleet. Tijdens de NK Snelwandelen maakte Hart van Nederland het volgende item: Via de website van de

Van 27 september tot en met 6 oktober vonden de wereldkampioenschappen atletiek plaats in Doha, Qatar. Met in totaal 30 atleten was Nederland goed vertegenwoordigd. Sifan Hassan schrijft historie door als eerste vrouw in de atletiek twee wereldtitels te winnen, namelijk op de 1500 meter en de 10.000 meter. De verwachtingen waren hooggespannen voor Sifan Hassan op de 10.000 meter. In een race waarin ze zoals we van haar gewend zijn, achterin het veld begon, wist ze na een versnelling voorin terug te komen. Op imposante wijze snelde Hassan al haar concurrentes voorbij en wist ze het goud veilig te stellen. Haar tijd? Een persoonlijk record met 30:17,62. Het was voor Sifan Hassan pas de tweede keer dat ze op de baan een 10.000 meter liep. En dat leverde meteen een wereldtitel op. "Het leek mij zo saai, maar dit is echt fantastisch!" Ook Krumins fenomenaal op de 10.000 Susan Krumins was de tweede Nederlandse atlete die aan de start stond van de 10.000 meter finale. Na een periode van ziekte (door het toedoen van een virus) waren de voorbereidingen niet optimaal voor Krumins. Ze bewaarde haar rust tijdens de race en wist uiteindelijk in 31:05,40 op een knappe zevende plek te eindigen. Met deze tijd loopt Krumins tevens een persoonlijk record én de Olympische limiet voor Tokyo 2020. Estafettemannen sprinten naar sensationeel Nationaal Record Sensatie in de series 4x100 meter bij de mannen. De Nederlandse estafettemannen finishten als vijfde en leken uitgeschakeld met 37.91 sec, maar niets was minder waar. De mannen – in de opstelling Joris van Gool, Taymir Burnet, Hensley Paulina en Churandy Martina – lopen een nationaal record en staan met deze razendsnelle tijd als tweede tijdsnelsten in de finale. Met deze finaleplaats verzekeren ze zich ook van deelname aan de Olympische Spelen. Churandy Martina, die als slotloper van start ging voor het Nederlandse team, wist na de finish niet wat het zou worden. ‘Ik was binnen, maar ik wist nog niet wat de rest had gedaan. Ik wist wel dat het snel was,’ aldus Churandy. In de finale klokten dezelfde vier mannen een tijd van 37.80 sec.; later werd dit teruggedraaid naar een DQ. Het ging mis bij de tweede wissel, er werd gewisseld buiten het wisselvak. Paulina was schuldbewust: "Ik was te scherp, te snel weg." Joris van Gool zag ook goede dingen: "Het was een goede tijd, het laat zien wat we kunnen. Nu moeten we doorbouwen met het team en volgend jaar weer mooie dingen laten zien." Schippers meldt geblesseerd af Dafne Schippers begon sterk aan de wereldkampioenschappen atletiek op de 100 meter. Waar ze in de series uitkwam op 11,17, wist ze dit in de halve finale te verbeteren naar 11.07 seconden. De teleurstelling was dan ook groot toen Schippers zich noodgedwongen moest afmelden voor de 100 meter finale. "Na tien meter voelde ze haar lies. Ze kon ook niet doortrekken tussen de 20 en 40 meter. We moeten afwachten”, aldus coach Bart Bennema. Helaas bleek op dag 4, voor aanvang van de 200 meter series, dat een fatsoenlijke warming-up voor Schippers niet haalbaar was. “Dezelfde blessure als in Rio, alleen toen had ik nog twee dagen extra om te herstellen en die heb ik nu niet,” aldus Dafne Schippers. Door haar blessure moest de Nederlandse vrouwenestafetteploeg het in de series 4x100 meter stellen zonder Schippers; zij liepen met Nargélis Statia Pieter, Marije van Hunenstijn, Jamile Samuel en Naomi Sedney naar de vierde plek in hun serie, hun tijd van 43,01 sec. bleek niet voldoende voor een finaleplek. Meerkamp: drie atleten in de top 8 Een hele knappe prestatie van de Nederlandse meerkampers tijdens dit WK Atletiek in Doha, alwaar de onderdelen in een razend hoog tempo in de avond werden afgewerkt. Wat ook wennen was: zowel de mannen als de vrouwen kwamen op dezelfde dagen in actie. WK debutante Emma Oosterwegel verrast met zevende plek Emma Oosterwegel heeft met een persoonlijk puntenrecord van 6250 de zevenkamp afgesloten op het WK atletiek. De 21-jarige eindigde verrassend knap als zevende. Op dag één begon ze met twee persoonlijk records: bij het kogelstoten (13,70 meter) en het hoogspringen (1.77 meter). Het speerwerpen is Oosterwegel’s wapen en dat bleek op dag twee. Ze wierp 54.01 meter, goed voor de derde plek op dit onderdeel en kwam dichtbij haar persoonlijk record van 54.36 meter. "Dit is boven verwachting goed gegaan. Ik vond het heel leuk, het hele toernooi," vertelde Oosterwegel. Nadine Broersen geniet van terugkeer op WK Nadine Broersen heeft een solide zevenkamp bekroond met een knappe zesde plaats op dit WK. De oud-wereldkampioene op de vijfkamp (2014) kwam na de afsluitende 800 meter uit op 6392 punten. Na een goede eerste dag gaf ze een passend gevolg op dag twee: 6.22 meter was het eindresultaat op het verspringen, een goede score aangezien haar seizoen beste afstand maar 1 cm verder is. Ook het speerwerpen ligt Broersen goed; haar worp, een SB van 50.41 meter, levert haar een stijging op in het klassement. De afsluitende 800 meter voltooide ze in 2:18.01 min., waarmee ze uiteindelijke een prachtige zesde plaats in het eindklassement veroverde. "Ik ben zo ontzettend blij. Ik heb bewezen dat ik hier hoor te staan. Dit is meer dan ik van tevoren had gehoopt, “aldus een opgeluchte Broersen. Braun stijgt boven zichzelf uit met zevende plek Pieter Braun heeft bij zijn derde deelname aan de WK atletiek zijn beste resultaat behaald op de tienkamp. Hij eindigde bij de titelstrijd in Doha als zevende met een puntentotaal van 8222 punten. Braun wilde minstens zo goed presteren als dat hij deed op dag één. Op de 110 meter horden lukte dat niet echt, met 14.59 sec. bleef hij ruim boven zijn SB. Op het discuswerpen landde de discus na 45.59 meter, een meter onder zijn SB. Tijdens het polsstokhoogspringen ging Braun nog in drie keer over 4.80 meter, op de hoogte erna, 4.90 meter, ging het helaas drie keer mis. Meer dan tevreden blikt Braun na de afsluitende 1500 meter terug, die hij in 4:35.62 minuten finishte, op zijn WK: “de meerkamp van mijn leven moet nog komen maar dat ik hier zevende word, geeft wel aan dat het erg goed zit met de vorm”. Anouk Vetter staakt meerkamp na zes onderdelen Anouk Vetter had - in tegenstelling tot Broersen en Oosterwegel - een moeizame eerste dag, maar in het achterhoofd houdende dat op dag twee haar betere onderdelen afgewerkt worden. Zo kwam Vetter bij het verspringen tot een afstand van 6.20 meter en bleef daarmee 1 cm achter haar SB. Het speerwerpen is haar kracht en dat liet ze zien: met 54.17 meter komt ze in de buurt van haar SB én loopt ze in op haar concurrenten. Maar dan, Vetter meldt zich af voor de afsluitende 800 meter. Ze kon het mentaal niet meer opbrengen om te starten. "Ik heb er geen plezier meer in. In de zevenkamp kom je jezelf duizend keer tegen. Het kogelstoten ging zo slecht, ik stortte wel drie keer in. Ik heb het dag twee geprobeerd, maar ik kan mezelf niet meer oppeppen,” aldus een geëmotioneerde Vetter bij het AD. Femke Bol dendert door op de 400 meter horden De sensatie van avond vijf was de 19-jarige Femke Bol. Ze plaatste zich voor de halve finales van de 400 meter horden. Dit deed ze in een tijd van 55,32 sec., een persoonlijk record, een Nederlands junioren record én de limiet voor de Olympische Spelen van 2020 heeft ze hiermee al binnen. “Ik heb ervan genoten en gedaan wat ik moest doen. Ik kan het nog niet geloven. Ik wilde een goede race lopen en verder komen. Beide is gelukt. En ook nog een olympische limiet", jubelde Bol na haar race. Vanuit baan twee vocht ze een dag later voor haar plek in de finale, maar waar haar laatste meters eerder dit toernooi ontzettend goed waren, sloeg de vermoeidheid in de halve finales eerder toe. Ze eindigt op een mooie 22e plek dit WK. Hassan sprint solo naar tweede goud En dan staat op de een na laatste dag van dit toernooi haar tweede finale op het programma, haar jacht op een tweede gouden medaille. Direct na het startschot pakt Sifan Hassan na 200 meter al de koppositie, een andere tactiek dan tijdens de rest van het toernooi. Hassan domineert, maakt tempo en de laatste 200 meter kan geen enkele atlete haar meer volgen. Sifan Hassan sprint solo naar haar tweede gouden medaille. Ze finisht in een tijd van 3:51.95 min, een kampioenschapsrecord en slechts twee seconden boven het wereldrecord. "Ik heb gedaan wat ik moest doen. Ik ben hartstikke blij. De laatste 250 meter wist ik dat ik ging winnen, ook al verzuurde ik de laatste 50 meter volledig. Ik ga van mijn medailles genieten," aldus een zichtbaar geëmotioneerde Hassan. Estafettedames 4x400 meter stellen ticket Tokyo veilig De estafettedames 4x400 meter, met opstelling Lieke Klaver, Lisanne de Witte, Bianca Baak en Femke Bol, kwalificeerden zich als tijdsnelste voor de finale. Hier finishen ze als achtste maar na een diskwalificatie van Canada worden ze alsnog zevende. Hun tijd: 3:27.89 min. "We zijn zevende van de wereld, superblij natuurlijk! We gaan naar de Olympische Spelen en om daar goed te presteren heb je de wedstrijden op wereldniveau nodig. We hebben onszelf écht bewezen, twee keer 3:27 min. Dit team heeft heel veel potentie," aldus de dames bij NOS. Nadine Visser breekt Nationaal Record Nadine Visser moest het langst wachten tot ze kon starten in haar 100m horden series. Deze kwam ze goed door; met een tijd van 12,75 sec werd ze derde in haar serie en verzekerde ze zich van een plek in de halve finale. Hier was ze razendsnel: ze klokte met 12,62 een Nederlands Record en scherpte daarmee haar eigen nationale record (12,71) aan. Een krap uurtje later stond ze alweer in de finale waar ze met een knappe 12,66 de zesde plek veilig wist te stellen. “Ik ben ontzettend blij met twee snelle en goede races op het juiste moment hier in Doha, het niveau is heel erg hoog dus ik ben blij dat ik heb laten zien wat ik kan”, aldus Visser in de mixed zone. “Onder aan de streep positief resultaat” Op ochtend tien van het toernooi blikt technisch directeur Ad Roskam alvast terug: “als staf kijken we overwegend positief terug op dit WK, waar twee gouden medailles mee naar huis gaan, nationale records verbroken zijn en Tokyo tickets zijn behaald. Sifan Hassan dwingt enorme bewondering af door haar uitzinnige dubbel. Ook Susan Krumins met een zevende plek op de 10.000 meter is bijzonder knap te noemen. Wat te denken van drie meerkampers in de top 8 van de wereld en dan ook nog de 4x400m vrouwen die boven verwachting hebben gepresteerd en in de finale staan. Er zijn altijd atleten die iets minder hebben gepresteerd en daarnaast heeft een viertal atleten het toernooi moeten afbreken vanwege een blessure. Dafne Schippers, Menno Vloon, Anouk Vetter en Maureen Koster (die ten val kwam in haar 5000 meter race); “dat is natuurlijk altijd vervelend en dat wil je niet maar helaas hoort dat ook bij topsport. Dit WK in Doha heeft ons bovendien veel geleerd met het oog op de Olympische Spelen in Tokyo volgend jaar. Kortom: een positief resultaat waarmee we terugkeren naar Nederland.” Alle prestaties van het WK Atletiek uitgebreid teruglezen? Kijk dan op