Hij staat bekend als de man die twintig jaar lang de coach was van zijn broer Marcin. Maar de nu 40-jarige Tomasz Lewandowski begeleidde in die twee decennia veel meer atleten. Vanaf begin november is hij werkzaam voor de Atletiekunie voor het ontwikkelen van de talenten op de middenafstand. Het begin van zijn trainersloopbaan had zich bij een Nederlandse atletiekvereniging af kunnen spelen. ‘Mijn moeder was voorzitter van de plaatselijke club in Police, een klein plaatsje in de buurt van Szczecin. Toen een van de trainers vertrok, vond ze dat ik de kindergroep maar onder mijn hoede moest nemen en sindsdien ben ik nooit meer gestopt met het geven van training’, vertelt hij. Helemaal toevallig was het niet dat hij voor de groep werd gezet: Tomasz studeerde al bewegingswetenschappen en was zelf een talentvol loper. ‘Mijn kracht lag op de langere afstanden. Bij de jeugd won ik altijd de langste afstand die voor mijn leeftijdsgroep op het programma stond. Maar op nationaal niveau kon ik niet tot de échte top doordringen en toen ik last kreeg van een hardnekkige blessure ben ik gestopt.’ “Een stressfractuur”, luidde de diagnose. Wellicht, zo oppert hij, ook het gevolg van overbelasting: studeren, zelf trainen én training geven en bijbaantjes zoeken om in zijn levensonderhoud te voorzien. ‘En tot mijn 18de heb ik ook nog intensief voetbal gespeeld, tot in het nationaal team aan toe.’ 'Atletiek bereidt jongeren voor op volwassenheid' Zijn zes jaar jongere broer Marcin was een van de atleten die Tomasz in zijn trainingsgroep kreeg en die samenwerking zou twintig jaar duren. ‘Hij gebruikte de training niet alleen om me een betere atleet te maken, maar ook een beter mens’, zo vertelde Marcin enkele jaren geleden in een interview. ‘Dat is inderdaad mijn filosofie’, beaamt Tomasz. ‘Atletiek heeft alles in zich om jongeren voor te bereiden op hun volwassenheid. Want iedere volgende stap in je sportcarrière vormt een uitdaging. Je moet leren omgaan met teleurstellingen en allerlei andere emoties, want er is in een wedstrijd maar één winnaar en slechts drie medailles. Meestal verlies je dus. Al is de sport daar niet uniek in. Hoe toegewijd je ook bent als je piano studeert, ook daar zullen maar een paar musici doordringen tot de echte top.’ Tomasz was zestien jaar verbonden aan de Poolse atletiekbond. ‘Maar de structuur is anders dan hier in Nederland. Coaches krijgen geen vaste aanstelling, maar worden aangesteld en betaald per trainingskamp en toernooi. Dat zijn er voor de topatleten dan wel zeven per jaar, van steeds een paar weken. Maar toen ik een gezin kreeg, was het me toch te onzeker.’ Hij werkte al enige tijd bij het bekende Aspire sportcentrum in Qatar en verhuisde een paar jaar geleden naar Noorwegen, waar hij een aanstelling kreeg bij een vereniging die met steun van een grote sponsor faciliteiten voor de ontwikkeling van topatletiek mogelijk maakte. Tegelijkertijd was Oslo de uitvalsbasis voor de groep internationale topatleten die hij om zich heen had verzameld. ‘Samen met Global Sports hebben we zelfs plannen gemaakt om een eigen trainingscentrum in Kenia te ontwikkelen en er een grotere, commerciële ploeg van te maken, zoals Global dat voor de wegatletiek met NN heeft gedaan.’ 'Mijn passie voor coachen is de zoektocht naar verbetering' Maar de coronapandemie zette vooralsnog een streep door die plannen. Het reizen werd steeds lastiger. ‘Ik heb nog wel online trainingen gegeven, waarbij ik live kon meekijken naar wat mijn atleten deden. Maar dat is niet zoals ik wil werken. Uiteindelijk besloten ook Marcin en ik begin mei dat we de samenwerking beter konden beëindigen, omdat hij in Polen woont en ik in Noorwegen. Je kunt beter een coach hebben die jou niet zo goed kent dan een coach die je misschien beter kent maar die je niet dagelijks kan ondersteunen.’ ‘Mijn passie voor het coachen is de zoektocht naar verbetering. Ik probeer graag allerlei mogelijkheden uit. Hoe kan ik de mindset van mijn lopers verbeteren, welke drills passen bij de een en welke bij de ander, welke technologie, zoals het gebruik van een hoogtestage of klimaatkamer, werkt het beste? Daar duik ik graag heel diep in want voor de atleten met wie ik werk, gaat het om de laatste stappen op weg naar perfectie. En welke dat zijn, dat ligt per individu verschillend.’ Tegelijkertijd zoekt de coach ook naar mogelijkheden om als team te trainen. ‘Ik heb bijvoorbeeld met Honoré Hoedt de programma’s van zijn en mijn atleten naast elkaar gelegd om te kijken wat ze samen konden toen, als we op trainingskamp waren. Het duurwerk van een 400-meter loopster kan een mooie sprinttraining zijn voor een marathonloper.’ 'Sport maakt een beter mens van je' Voor Lewandowski is atletiek – ook – een teamsport. ‘Jakub Holusa, die bij mij trainde, was geblesseerd geweest en kwam daardoor laat in vorm. Hij had nog maar één kans om zich te kwalificeren voor een groot toernooi, bij een kleine wedstrijd in zijn eigen land. Maar hij had sterke tegenstand nodig om de limiet te kunnen lopen. Toen zijn Marcin en enkele andere atleten naar die wedstrijd gegaan. Geen prijzengeld, geen reiskostenvergoeding, maar atleten weten: je krijgt het wel een keer terugbetaald. Dat bleek bij een ander toernooi, waar Jakub al vroeg uitgeschakeld werd, maar bij Marcin bleef om hem tot aan de finale bij te staan tijdens trainingen en warming-ups. Dat bedoel ik als ik zeg dat sport een beter mens van je kan maken.’ Kort na de Spelen van Tokyo klopte de Atletiekunie aan bij Lewandowski en twee maanden later nam hij – voorlopig – zijn intrek in het hotel op Papendal, waar hij onder meer gaat samenwerken met Laurent Meuwly. ‘Ik ben nog op zoek naar eigen huisvesting hier in de buurt. Mijn gezin blijft vooralsnog in Noorwegen. Mijn zoon is vanwege mijn werk de laatste jaren zo vaak verhuisd dat weer een verandering ons momenteel geen goed idee lijkt.’ Dat hij inging op de aanbieding van de Atletiekunie had deels te maken met de corona-problemen van zijn eigen team. ‘Maar ik zie dit vooral als een mogelijkheid me verder te ontwikkelen. Er is hier in de staf zoveel kennis en ervaring verenigd, waar ik graag van wil leren. Ik zou bijvoorbeeld graag willen weten wat er met inzet van fysiotherapie mogelijk is om prestaties te verbeteren. Dat is voor mij een nieuw terrein. En zo zijn er hier nog veel meer hulpmiddelen die ik wil leren kennen.’ Tekst: Cors van den Brink Fotografie:

De SPAR European Cross Country Championships vinden dit jaar plaats op zondag 12 december in Fingal-Dublin, Ierland. Een team van 13 Nederlandse atleten wordt afgevaardigd. Technisch directeur Ad Roskam maakte vandaag de Nederlandse ploeg bekend, mede gebaseerd op prestaties tijdens het NK Cross dat gisteren plaatsvond tijdens de Warandeloop in Tilburg. “We hebben dit jaar een mooi team met alle Nationale Kampioenen en bij de mannen de verrassing van het NK in de persoon van Tom Hendrikse. Bij de junioren onder 20 jaar was er bovendien voldoende breedte om een team van 4 atleten uit te zenden en dat is een positief teken. Een deel van de gevestigde topatleten loopt dit jaar geen cross-seizoen maar met twee Olympiërs en een groep aanstormend talent verwachten we wel een aantal mooie klasseringen", aldus Ad Roskam. Nederlands Team EK Cross Team mannen U20 Atleet Club Noah Baltus SAV Teun ter Haar AV Cifla Jesse Fokkenrood Scorpio Mads Meijer De Sprinter Team vrouwen U20 Atleet Club Amina Maatoug Leiden Atletiek Yasmine Abbes AV Cifla Emmy van den Berg Prins Hendrik Anne Knijnenburg Oss '78 Mannen U23 individueel Atleet Club Stan Schipperen Scorpio Vrouwen U23 individueel Atleet Club Diane van Es PAC Mannen senioren individueel Atleet Club Mike Foppen AV Cifla Tom Hendrikse AAC '61 Vrouwen senioren individueel Atleet Club Jip Vastenburg AV '34 Het begeleidingsteam bestaat uit Grete Koens, Tomasz Lewandowski, Nils Pennekamp en fysiotherapeut Luc Schout. Cross country in Ierland Cross country heeft een speciale plek bemachtigd in de Ierse atletiek. Zo waren er zeer succesvolle edities van de WK en EK Cross in Limerick (1979) en eveneens in Dublin (2002 en 2009). De National Sports Campus in Abbotstown is het strijdtoneel voor de medailles.

De 62e editie van de Warandeloop Tilburg powered by Capi Europe vond afgelopen weekend plaats in de Oude Warande/Stadsbos013. Op zondag 28 november barstte de strijd los om de Nederlandse titel bij het NK Cross en het ticket voor het EK Cross in Dublin op 12 december a.s. Harde strijd bij mannen Met een neuslengte voorsprong wist Jonas Raess uit Zwitserland de overwinning bij de Warandeloop af te dwingen van Mike Foppen, de winnaar van 2019. Mike mag zich met deze tweede plek wél winnaar van het NK Cross noemen en is daarmee alvast zeker van een ticket naar Dublin. Achter deze twee mannen wist Tom Hendrikse (NL) zich als derde op het podium te plaatsen. Daarna volgenden Magnus Tuv Myhre (NO), Tom Erling Kårbø (NO), Bas van Hooren (NL) en Yannick Michiels (B) over de streep. De Nederlandse tickets voor Dublin worden deze week bekend gemaakt. Leed bij de vrouwen Overtuigend wist Meraf Bahta (ZWE) het crossgala bij de vrouwen op haar naam te plaatsen. In haar kielzog mocht Jip Vastenburg (NL) als tweede eindigen met daarmee de Nederlandse titel op haar naam. Silke Jonkerman (NL) kaapte de bronzen medaille bij het crossgala en daarmee de zilveren voor het NK. De daaropvolgende snelste dames waren respectievelijk Ineke van Koldam (NL) die wel brons voor het NK binnenhaalde, Diane van Es (NL), Mary Mulhare (IRL) en Marcella Herzog (NL). Favorieten Julia van Velthoven en Jill Holterman bereikten de finish niet vanwege blessureleed. Bron: Warandeloop Tilburg

In het weekend van 27-28 november vindt alweer de 62e editie van de Warandeloop Tilburg powered by Capi Europe plaats. Dit is net als in 2019 op de vertrouwde locatie de Oude Warande / Stadsbos013. Op zondag 28 november staan weer tal van Nederlandse en Europese topatleten aan de start. Niet alleen om te strijden in deze wedstrijd, maar ook op jacht naar de medailles op het NK cross. Ook wordt gestreden voor plaatsing voor het Europees Kampioenschap Cross dat dit jaar op 12 december plaatsvindt in Dublin (Ierland). ‘Olympisch’ mannenveld De Warandeloop Tilburg 2021 zal bij de mannen een heel open strijd worden. Oud-winnaars Khalid Choukoud en Mike Foppen binden de strijd aan tegen andere nationale toppers. Met Bart van Nunen en Frank Futselaar treffen ze tegenstanders van formaat. Choukoud pakte op 17 oktober de nationale titel op de marathon. Ook Van Nunen en Futselaar hebben afgelopen jaar hun inhoud versterkt door het lopen van snelle marathons. Foppen bleef onlangs maar nipt boven het nationaal record op de vijf kilometer. Veel van de ingeschreven Nederlandse toppers waren present tijdens de Spelen van Tokio augustus jongstleden. Robin van Riel en Luuk Maas (beiden onder 23 jaar) gaan proberen de regionale eer hoog te houden op de lange cross. Op de korte cross is onder meer Djoao Lobles ingeschreven. De Buitenlandse tegenstand zal onder leiding van Rinas Akhmadeyev (ANA), Napoleon Solomon en Suldan Hassan (SWE) het de Nederlandse atleten moeilijk maken. Opvallend veel sterke lopers uit Zweden en Noorwegen komen in actie tijdens het crossgala. Traditioneel sterk veld bij de vrouwen De Warandeloop 2021 is zoals in voorgaande jaren extreem sterk bezet bij de looponderdelen voor de vrouwen. Uit Nederland komen diverse atletes die in augustus deelnamen aan de Spelen in Tokio. Met Jill Holterman, Diane van Es (onder 23), Maureen Koster en Irene van de Reijken komt een sterk kwartet olympiërs aan de start. Ook Ruth van der Meijden staat aan de start, zij won half oktober de nationale titel op de marathon. Andere kandidaten voor de nationale medailles en de ploeg voor Dublin zijn Jip Vastenburg en Julia van Velthoven. Julia werd zondag 7 november nog winnares in een goed bezette wedstrijd van het Belgische Crosscircuit in Mol. Ze is er op gebrand in Tilburg ook weer vooraan mee te strijden. De belangrijkste internationale namen op de startlijst van zondag 28 november zijn die van Meraf Bahta (SWE), Julia Mayer (AUS) en Delia Sclabas (SUI - onder 23). Uit Ierland komt de snelle loopster Mary Mulhare. Zij wil zich in Nederland testen voor de EK-race twee weken later in haar eigen land. Bij de junioren start de winnares van de op bijna hetzelfde parcours gehouden Snertcross, Anne Knijnenburg. Op de korte cross voor vrouwen staat de snelle Dagmar Smid aan het vertrek. Bron: Warandeloop Tilburg

De uit Polen afkomstige coach is al jaren succesvol op de midden en lange afstanden en heeft als bondscoach van Polen met zijn atleten veel grote prijzen behaald. Zijn grootste successen behaalde hij als coach met zijn broer Marcin Lewandowski (Europees kampioen 800m) atleten als Adam Kszczot (Europees en wereld indoor kampioen 800m), Jakub Holusa (Wereld indoor kampioen 1500m) en Angelika Cichocka (Europees kampioene 1500m). Tomasz Lewandowski zal zich vooral richten op de ontwikkeling van de middenafstanden in Nederland. Technisch Directeur Ad Roskam: “Tomasz heeft de ervaring als talentontwikkelaar en als coach op het hoogste niveau. In Nederland hebben we veel jong talent op de middenafstanden maar het is moeilijk om door te breken naar het internationale topniveau bij de senioren. Tomasz gaat nauw samenwerken met Laurent Meuwly, die de programmacoördinatie op zich neemt van de korte sprint tot en met de middenafstanden. 'De sfeer op Papendal is heel goed' Tomasz is op 1 november begonnen als bondscoach en heeft er inmiddels een paar dagen op zitten. Hij laat zich onderdompelen in de faciliteiten op sportcentrum Papendal en werkt veel samen met de andere coaches. Zijn eerste indruk van Papendal, de atleten én de oranje kit is in elk geval goed: 'Ik ben hier natuurlijk pas een paar dagen. Ik heb een erg warm welkom gehad door alle collega's; iedereen is supervriendelijk en behulpzaam en de sfeer op Papendal is super. Ik heb de structuren en werkwijzen hier op Papendal leren kennen en ik heb alvast wat research gedaan naar tools en objecten die ik kan gaan gebruiken straks in mijn werk. Daarnaast heb ik een diepgaande analyse gedaan naar de midden en lange afstanden onder alle verschillende leeftijdscategorieën. Hier in Nederland zijn heel veel mensen die hardlopen; daarom is het goed om hier in te investeren op ieder niveau zodat kwantiteit uiteindelijk resulteert in kwaliteit. Hardlopen, en midden en lange afstanden in het bijzonder, verdient deze investering en aandacht. Ik hoop dat dit zich uitbetaalt in veel medailles!' 'Ook is oranje mijn lievelingskleur dus dat matcht perfect!'. Fotografie:

Het einde van een waanzinnig atletiekjaar 2021 is in zicht en dat betekent dat we de komende periode aangrijpen om terug te blikken en de individuele prestaties van alle atleten nog eens goed te bekijken. Dat doen we wederom met de Verkiezing Atleet van 2021 en ook jij kunt je stem uitbrengen! 2021 was een bijzonder mooi en succesvol jaar te noemen voor onze atletieksport. In Tokyo hebben de atleten geschiedenis geschreven door 8 medailles op de

In deze serie interviews komen coaches aan het woord: wie is die coach en wat is zijn visie op het trainen en op het vak van de trainer? Onlangs spraken we met Ingmar Vos. Ruim vier jaar geleden besloot Ingmar Vos zijn eigen topsportcarrière te beëindigen. Sindsdien was hij onder meer als coach actief voor het Rotterdamse PAC. Tot de Atletiekunie hem vroeg om op Papendal een groep meerkampers onder zijn hoede te nemen. ‘Het was altijd al mijn wens om met de beste atleten van Nederland te kunnen werken, maar de kans kwam eerder dan ik had verwacht’, zegt Vos, die begin september aan de slag ging op het Nationaal Sportcentrum. Vijf-en-een-halve dag per week trekt hij er met zijn trainingsgroep van de ene naar de andere locatie: de sprinthal, het krachthonk, de werphal – en zolang het weer het nog toelaat de atletiekbaan buiten. Ongekende mogelijkheden voor atleten Dat alle faciliteiten hier bij elkaar zijn gebracht en de atleten dagelijks gebruik kunnen maken van de fysiotherapeut of een sportarts kunnen raadplegen: het zijn voor de oud-atleet Vos ongekende mogelijkheden. Althans: in Nederland heeft hij die luxe niet gekend in de ruim tien jaar dat hij zelf op het hoogste niveau presteerde – met 6020 punten op de zevenkamp (2011, het jaar waarin hij vijfde werd bij de EK indoor) en 8224 op de tienkamp (2012) als p.r.’s. Het einde van die carrière werd getekend door een strijd tegen blessures. De Spelen van Rio in 2016 en de WK in Londen van een jaar later bleken niet haalbaar. ‘Ik raakte mijn A-status kwijt, het geld raakte op, ik besloot te stoppen’, zo kijkt hij terug. Maar in de jaren als actief atleet verzamelde hij wel een vracht aan kennis en ervaring. Vos besloot in 2009 in Birmingham te gaan trainen en werkte daar en in Loughbourough met enkele Britse trainers. Aan de andere kant van de Noordzee stond onder anderen Lieven van Mechelen hem terzijde en was Maarten Klaver de coördinator van het trainingsprogramma en de man die hem bij wedstrijden begeleidde. ‘Er wordt in de aanloop naar de Spelen van Londen kneiterhard getraind in Groot-Brittannië’, vertelde Vos in die tijd. Het nadeel van zijn keuze: Vos moest veel trainingen alleen afwerken. In 2013 ging hij daarom op zoek naar andere omstandigheden. Dat leidde tot een jarenlange samenwerking met zijn Amerikaanse collega-tienkamper Trey Hardee en diens coach Mario Sategna, die in Texas trainden. ‘Veel omvang, best pittig’, meldde hij in die tijd. Ik kon de kans niet voorbij laten gaan Vos, die afgestudeerd is aan het CIOS en de Haagse ALO – nam vanaf 2017 een groep meerkampers bij zijn eigen vereniging PAC onder zijn hoede, met onder anderen Sybren Blok, Anne van der Wiel, Myke van der Wiel, Joyce van Wely en Melissa de Haan. Hij begeleidde regelmatig ook enkele speerwerpers. Die ontluikende trainerscarrière sprong bij de technische staf van de Atletiekunie in het oog. Vos werd eerst gevraagd voor een serie centrale trainingen voor talentvolle meerkampers op Papendal en vervolgens werd hij uitgenodigd om als assistent-coach mee te gaan op een trainingsstage naar Turkije. Daarna kwam het verzoek om voor de Atletiekunie te komen werken, als collega van Ronald Vetter. ‘Toen ik aankondigde dat ik naar Papendal zou gaan, had ik vijf huilende atleten in de Rotterdamse kleedkamer’, vertelt hij. Maar de kans op een fulltime baan als coach wilde en kon hij niet voorbij laten gaan. ‘Bij een vereniging is het toch vaak: twintig uur op de baan staan en tien uur betaald krijgen. Al kwam de kans eerder dan ik had verwacht.’ Zijn trainingsgroep bestaat vooralsnog uit de ervaren Pieter Braun en vier jongeren: Sven Roosen, Sven Jansons, Rik Taam en de revaliderende Rafael Raap. Goed voor elkaar zorgen Hij kent als meerkamper het werken met verschillende coaches én het werken met één hoofdcoach voor alle onderdelen. ‘Het is goed als je als atleet meerdere invalshoeken leert kennen, maar het belangrijkste is dat er vanuit één visie wordt gewerkt’, zegt hij. ‘Zo werken we hier op Papendal ook. Als ik even niet zie hoe ik een atleet verder kan helpen, kan ik er een collega bij roepen, zoals Gert Damkat voor het werpen of Robbert-Jan Jansen voor het polshoog.’ ‘Bij een vereniging is dat veel moeilijker te organiseren, omdat iedere trainer zijn vaste tijden heeft. Hier is de samenwerking anders georganiseerd. In principe werkt Ronald Vetter met de vrouwen en Robbert-Jan begeleidt de polsstokhoogspringers en Nadine Broersen. Maar we moeten het naadloos van elkaar kunnen overnemen, bij vakanties of andere omstandigheden.’ En wordt er onder Vos op Papendal nu net zo “kneiterhard” getraind als hij zelf in Groot-Brittannië en de VS deed? ‘Meerkampers moeten breed belastbaar zijn. De fundering moet altijd breder zijn dan het huis zelf. In de winter moet je die belastbaarheid afstemmen op wat er in de zomer gevraagd wordt. Dat betekent: hard werken, lange dagen maken en de kantjes er niet aflopen. Het is een beetje wennen voor mijn atleten’, zegt Vos met een glimlach. ‘Ik kan best wel intensief overkomen’, weet hij van zichzelf. ‘Ik ben enthousiast, maar ik kan ook fanatiek of streng zijn, omdat ik wil proberen om het maximale eruit te halen. Zo deed ik dat zelf en zo doe ik dat ook als coach. Maar ik zorg ook goed voor mijn atleten. Bij PAC bracht ik atleten na de training wel eens naar de metro als ze erg moe waren, terwijl andere trainers dat raar vonden. Hier zie ik er op toe dat ze goed eten en op tijd naar de fysio gaan. Dat hoort erbij, vind ik. We trainen pittig. maar dat kan alleen als je goed voor je atleten zorgt en veel van hen weet.’ Tekst: Cors van den Brink Foto header: Ingmar Vos in actie op de CTS Talentendag (Lars van Hoeven, 2021) https://www.atletiek.nl/sites/default/files/styles/nieuws_detail/public/userfiles/nieuwsitems/atletiek-nl/image%20%2810%29.png?itok=qsA08Qjs 26 oktober 2021Afbeelding stand: Horizontaal

Na de succesvolle TCS Amsterdam Marathon van afgelopen zondag, met twee parcoursrecords en nationale titels voor Khalid Choukoud en Ruth van der Meijden, barst aanstaand weekend het marathonspektakel los in Rotterdam. Het wordt de 40e NN Marathon Rotterdam. Op de persconferentie voor de jubileumeditie maakte de organisatie vanmorgen bekend dat de Atletiekunie het Nederlands kampioenschap marathon voor de edities 2023 en 2024 officieel heeft toegewezen aan de NN Marathon Rotterdam. De organisatie ligt daarmee in handen van Golazo Sports Nederland. De afgelopen vijf edities werd het NK marathon georganiseerd door Le Champion en was het geïntegreerd in de Amsterdam Marathon. Ook in 2022 wordt het NK Marathon gehouden in Amsterdam. Het parcours van de NN Marathon Rotterdam staat bekend als één van de snelste ter wereld. In het verleden zijn er maar liefst drie wereldrecords gelopen. Het Nederlands record staat op naam van Abdi Nageeye, die in 2019 met een tijd van 2.06.18 de finish op de Coolsingel passeerde. Jubileumeditie De jubileumeditie op zondag 24 oktober wordt de 35ste en laatste NN Marathon Rotterdam onder regie van Mario Kadiks. De directeur van Golazo Sports Nederland gaat een adviseursrol vervullen binnen het bedrijf. Kadiks: ,,Wij zijn verheugd om straks voor het eerst sinds 2015 het NK weer te kunnen organiseren. Die titelstrijd past uitstekend bij #demooiste, zoals wij ons evenement met gepaste trots noemen. De bijzondere sfeer in Rotterdam, het snelle parcours en de iconische finish op de bruisende Coolsingel inspireren de nationale top ongetwijfeld tot een meeslepende jacht op de medailles.’’ Pieke de Zwart, algemeen directeur Atletiekunie: ,,Na de fantastische edities van het NK marathon in Amsterdam van de afgelopen jaren zal in 2023 en 2024 het NK marathon plaatsvinden tijdens het grootste marathonevenement in Nederland. In de toewijzing aan Rotterdam is ook rekening gehouden met de planning van de internationale kalender en in Golazo kennen wij een betrouwbare en ervaren organisator.” Nederlandse kampioenschappen 2023 en 2024 Na ruim 1,5 jaar van onzekerheden en gecancelde evenementen en wedstrijden is het een fijn vooruitzicht dat de Nederlandse kampioenschappen op de weg weer doorgang kunnen vinden. Hierbij het overzicht van de overige NK’s voor 2023 en 2024: NK Halve Marathon toegewezen aan Stichting Bredase Singelloop NK 10 kilometer toegewezen aan de Groet uit Schoorl Run Beide evenementen laten al jaren zien dat de strijd tussen de Nederlandse en internationale top zeer spannend kan zijn. Dat in 2023 bovendien drie NK’s in handen van drie verschillende organisatoren liggen, laat een grote diversiteit en een hoge mate van kwaliteit in de wegatletiek zien. De Atletiekunie heeft dan ook het volste vertrouwen in de organisatoren; zij hebben aangetoond uitstekende evenementen te kunnen neerzetten voor zowel de absolute top als de recreatieve deelnemer. Bekijk hier